Linda t’Sas
Over mij
Toen ik ongeveer 20 jaar geleden het advies kreeg van een sjamaan om te onderzoeken wat HSP (Hoog Sensitieve Persoon) inhoudt, had ik geen idee. Ik was toen al 30 jaar bezig om me aan te passen aan de verwachtingen van mijn omgeving. Met discipline en volharding had ik diverse papiertjes op zak die aantonen dat ik een goed stel hersens heb en mijn gevoelige kant had ik redelijk weten te parkeren, want daar had ik alleen maar last van.
Patronen, mechanismen, beschermingslagen, ze hadden me er aardig doorheen geholpen, deze wereld. Al kon je me na het overlijden van mijn moeder op mijn twintigste gerust wel een aantal jaren depressief noemen, omdat ik mezelf wijs maakte dat niemand mij met mijn verlies echt kon helpen.
Ik was al een aantal jaren getrouwd, had een dochter gekregen en -mede vanwege mijn pleasegedrag en oude overtuigingen- gaf ik op dat moment alles van mezelf in de rollen van moeder en huisvrouw. Toch knaagde er iets aan me. Ik voelde steeds een drive om iets doen, maar wist niet wat. Als zelfstandig mediator vond ik het maar moeilijk om een goede praktijk op te bouwen, omdat mijn prioriteit lag bij mijn gezin.
In 2008 had ik de moed om consequenties te verbinden aan het feit dat mijn huwelijk mij niet meer gelukkig maakte. Ik vond het pijnlijk, maar wilde onder ogen zien dat het ook voor mijn dochter uiteindelijk beter zou zijn om goed uit elkaar te gaan, in plaats van ongelukkig bij elkaar te blijven. Achteraf ben ik blij dat we met goede hulp (relatietherapie en mediator) zaken zo goed mogelijk hebben uitgewerkt en afgerond, want daardoor hebben we als ouders nu nog steeds een goed en respectvol contact.
Ik vond door mijn mediationervaring een vaste baan in een ziekenhuis als klachtenfunctionaris en was dankbaar dat ik nu toch eindelijk een lijn in mijn loopbaan leek te ontdekken. Mijn juridische achtergrond kwam van pas en mijn affiniteit met de psychologie kon ik helemaal kwijt in deze functie. Het bemiddelen ging ook goed, alleen kostte het me veel energie. Nadat mijn tweede dochter in mijn huidige relatie was geboren veranderde ik van baan naar een ander ziekenhuis en viel ik om op de intensiteit van mijn werk in combinatie met een intens privéleven. Misschien was dat nog te betitelen als ‘overspannenheid’, maar in het derde ziekenhuis waar ik fulltime in een zwaardere bemiddelingsfunctie ging werken belandde ik echt in een stevige burn-out. Door een toename van werk in verhardende omstandigheden hield ik me met mijn arbeidsethos, perfectionisme en hoogsensitiviteit niet meer staande.
Wat me nu opvalt aan die situatie is dat ik niet keek naar de context waarbinnen mij dit als hoogsensitieve vrouw gebeurde. Ik verweet mijzelf enkel mijn persoonlijke falen. Het was wederom die gevoeligheid die me ‘nekte’. Ik zag niet dat mijn analyse van wat er zich in de gezondheidszorg begon af te tekenen gewoon helemaal juist was, maar nam mezelf alleen kwalijk dat ik niet harder kon zijn en niet beter kon volhouden. Met een coach ‘vocht ik me weer terug in de ring’ en hield het nog een jaar vol. Ik herkende toen de signalen dat mijn werk weer een groot energielek werd en nam ontslag.
Dat luchtte enorm op. Collega’s vonden me stoer en zeiden: ”Ik ben benieuwd wat je hierna gaat doen” en dan zei ik: ”Ja, ik ook!”. Ik had inmiddels een coachopleiding gedaan en had de intentie om o.a. zorgverleners te gaan helpen klachten te voorkomen. Alleen, de oude, ‘vertrouwde’ wereld lonkte weer met interimopdrachten en daarna wederom klachtbemiddeling. Ik twijfelde nog teveel aan mezelf en bleef hoofdzakelijk werkzaam in de klachten tot eind 2022. Coachen, doen wat mijn hart en ziel blij zou maken, kwam wederom op een tweede plaats.
Toen heb ik de knoop echt doorgehakt. Ik heb het durven omdraaien. Ik doe mezelf geen geweld meer aan om te passen in een systeem in een idiote wereld, waar ik niet meer achter sta. En die wereld, die ga ik helpen mooier maken. Te beginnen bij mezelf. Ik heb mijn gebrek aan zelfvertrouwen liefdevol aangepakt. En ik ben mijn hoogsensitiviteit gaan omarmen en gaan zien als een zeer te waarderen, onderscheidend talent. Ik heb ook geleerd dankbaar te zijn voor de lange weg die ik heb afgelegd om te komen tot waar ik nu ben. Mijn ervaring is van grote waarde in mijn huidige werk. En daarbij was het voor mij onvermijdelijk om uit te komen voor mijn enorme kracht op het vlak van de spiritualiteit. Met mijn opvoeding, opleiding als jurist en mediator, was dat voor mij ‘uit de kast komen’.
Ik word er heel blij van als ik jou, vastgelopen hoogsensitieve vrouw, kan helpen ook jouw geluk met jezelf en (daarna) je werk te bereiken. Je hebt je hoofd goed ontwikkeld en nu is het nodig die andere kant van jezelf te ont-dekken. Ik snap je werk, je struggles, je stress, je twijfel en soms diepe moedeloosheid, want ik heb daar ook gestaan. Ik wil je graag laten ervaren dat die andere ‘bedrading’, die ook jij hebt, precies past bij de nieuwe tijd waar we in bewegen. En daar kun jij, prachtige vrouw juist jouw inkomen mee verdienen en tegelijkertijd zielsgelukkig mee worden!
Zullen we kennismaken?
