Vroeger had ik altijd een weerstand op iets dat me werd verkocht op social media. Bij ‘gratis’ vermoedde ik altijd een addertje onder het gras, want alleen de zon gaat voor niets op. En dan moest ik mijn e-mailadres opgeven. En dan zat ik voor mijn gevoel ergens aan vast. Ik keek wel, maar hapte niet. Het heeft een -in mijn ogen beetje oordelende- naam: lurken.
Ik ben daar nu in veranderd. Sinds ik -na haar lezing weliswaar- een gratis masterclass heb gevolgd van een businesscoach. Daarna wist ik zeker dat ik haar wilde hebben. Ik ben met haar in zee gegaan en ze helpt mij groeien in het werk dat ik het allerliefste en met hart en ziel doe. Dat is vrouwen die hoogsensitief zijn hun talent in die eigenschap helpen ontwikkelen.
Spijt van die gratis masterclass heb ik dus allerminst. Ik ben nergens in gestonken, maar heb de moed gehad iets te onderzoeken. Dat heeft me geweldig fijn verder geholpen en doet het nog steeds.
Je snapt, inmiddels ga ik makkelijker in op gratis aanbod. Als het niets voor me is voel ik me vrij om te bedanken voor de moeite, want ik ben tot niets verplicht. De aanbieder weet dat, want het is een gratis proefje, net als van een nieuwe geur in de parfumerie. En smaken verschillen, nietwaar?
Mijn kijk erop is dus inmiddels bijgesteld. Ik dwing jou niet om met mij iets te doen. De intentie is om jou iets moois aan te bieden, waar jij misschien ook heel veel aan hebt. Net zoals mijn cliënten die heel blij zijn dat ze me gevonden hebben. De verbinding met jou kan ik alleen tot stand brengen door zelf actie te nemen. Als jij niet weet dat ik hier ben, dan kun jij niet vinden wat ik je kan bieden.
